Appell: Asia al-Rashid, ASASU (Association of Sudanese Abroad in Support of the Uprising).
Norsk oversettelse etter arabisk tekst.
قرأت ذات مرة أن العالم لا يستمع إلا لصوت الرصاص. ثلاثمائة وخمسة وستون يومًا من أصوات الرصاص، وقذائف الطائرات، ونواح الأمهات، وبكاء الأطفال، ثلاثمائة وخمسة وستون يومًا ولم يسمعنا أحد. السودان.. الأزمة المنسية.. والفردوس المفقود مجددًا.
ثلاثمائة وخمسة وستون يومًا من النزاع أسفرت عن سقوط أكثر من 12,000 ضحية، وبعدها تصدر السودان قائمة الدول بأعلى نسبة نزوح في العالم وفقًا لتقارير الأمم المتحدة، بمعدل ثمانية ملايين نازح. ويعاني 25 مليون إنسان من تهديد بالأمن الغذائي، كما تُهدد 4.2 مليون امرأة بالعنف الجنسي. هذا بجانب الاغتصاب وتجارة البشر التي شهدتها وسائل الإعلام المختلفة. كم يكفي من الضحايا حتى نوقف الحرب؟ ماذا خلفت لنا الحرب لتستمر؟ إن النار لا تُخمد بالنار، وكذلك الحروب لا تُخمد بالحروب.
وضع النازحين داخليًا ليس أفضل حالًا من أولئك الذين يقبعون تحت نيران البنادق وقذائف الطائرات، حيث تفتقر معسكرات اللاجئين في الجنوب والشرق إلى الرعاية الصحية الكافية والمساعدات الإنسانية، بالإضافة إلى إنعدام المياه وانهيار الصرف الصحي، مما يزيد من تفشي الأمراض في ظل ظروف عدم الحصول على الرعاية الطبية بسبب نقص في إمدادات المستشفيات حسب تقرير منظمة أطباء بلا حدود.
أما الحالات المسجلة للإخفاء القسري للمواطنين السودانيين، فهي مثار قلق. تنتشر على مواقع التواصل الاجتماعي منشورات تتساءل عن أماكن أفراد خرجوا ذات مرة ولم يعودوا..
وفقًا لتقرير الأمم المتحدة “اثنتين وخمسين صفحة من النتائج المثيرة للقلق”، فإن قناصة الدعم السريع استهدفوا المدنيين، بمن فيهم النساء
لحوامل والشباب. وأن المدارس والمستشفيات والأسواق والمباني الحكومية تعرضت للنهب من قبل الدعم السريع والمليشيات المتحالفة معهم، وللتدمير بالقصف المتبادل بين الجيش والدعم السريع.
عام مضى منذ اندلاع الحرب ولم تخلف لنا سوى القتل والتشرد والدمار.
وقف تبادل النار أمر طارئ لندرك ما يمكن إدراكه، ولنوصل المساعدات الإنسانية والطبية إلى مناطق الحاجة.
عام مرّ على اندلاع الحرب في السودان، وتوقف التعليم منذ ذلك الحين حيث لدينا جيل كامل متوقف عن الدراسة. شُلت عجلة الحياة في مناطق الصراع و بعض المناطق الآمنة أيضاً، مما يترتب عليه آثار وخيمة على المستقبل القريب و البعيد.
Hvor mange ofre trengs det før vi stopper krigen? Hva har krigen etterlatt oss for å fortsette? Ild slukker ikke ild, og slik slukker ikke kriger kriger.
For ett år siden i dag, på morgenen den femtende april, brøt krigen i Sudan ut foran alles øyne, og ingen gjorde noe. Jeg leste en gang at verden bare lytter til lyden av kuler. Tre hundre og fem og seksti dager med lyden av kuler, bombekastergranater, mødres klagesang og barnegråt, tre hundre og fem og seksti dager, og ingen hørte på oss. Sudan… Den glemte krisen… og paradiset som er tapt igjen.
Tre hundre og fem og seksti dager med konflikt førte til over 12 000 dødsfall, og deretter toppet Sudan listen over land med den høyeste andelen internt fordrevne mennesker i verden ifølge FN-rapporter, med åtte millioner fordrevne. 25 millioner mennesker lider trusselen om matsikkerhet, og 4,2 millioner kvinner er truet av seksuell vold. Dette i tillegg til voldtekt og menneskehandel som har blitt rapportert av ulike medier. Hvor mange ofre trengs det før vi stopper krigen? Hva har krigen etterlatt oss for å fortsette? Ild slukker ikke ild, og slik slukker ikke kriger kriger.
For de internt fordrevne er situasjonen ikke bedre enn de som lider under kuler og bombekastergranater, da flyktningleirene i sør og øst mangler tilstrekkelig helsehjelp og humanitær bistand, i tillegg til mangel på rent vann og kloakk, som øker spredningen av sykdommer under forholdene med manglende tilgang til medisinsk behandling på grunn av sykehusmangel ifølge rapporten fra Leger Uten Grenser.
De registrerte tilfellene av tvungen forsvinning av sudanske borgere er bekymringsfullt. Publikasjoner på sosiale medier spør etter hvor personer som forsvant en gang har blitt av…
Ifølge FNs rapport “femtifire sider med bekymringsfulle funn” målrettet raske styrker sivile, inkludert kvinner og unge. Skoler, sykehus, markeder og offentlige bygninger har blitt plyndret av raske styrker og deres allierte militser, og har blitt ødelagt av gjensidig bombing mellom hæren og de raske styrkene.
Et år har gått siden krigen brøt ut i Sudan, og utdanningen har stoppet siden da, og vi har en hel generasjon som har sluttet å studere. Livets hjul er stoppet i konfliktområdene, og i noen trygge områder også, noe som vil ha alvorlige konsekvenser for både nært og fjernt fremtid.